به گزارش مشرق، رویترز نوشت: ایران دارای برخی از بزرگترین و جذاب ترین منابع نفتی در جهان است، بنابراین هرگونه کاهش تحریم ها می تواند تاثیری قابل توجه بر بازارهای نفت و گاز در نیمه دوم دهه جاری میلادی داشته باشد.
بازگشت احتمالی ایران به بازار به عنوان یک صادر کننده مهم موجب تغییر معادلات در بازار نفت خواهد شد، هم به دلیل هزینه های پایین تولید و هم به دلیل کیفیت نفت این کشور.
بر اساس آمارهای بی پی، حجم ذخایر نفتی اثبات شده ایران 160 میلیارد بشکه است که تقریبا 10 درصد کل ذخایر نفتی جهان را تشکیل می دهد و این کشور را پس از ونزوئلا (300 میلیارد بشکه)، عربستان (265 میلیارد بشکه) و کانادا (175 میلیارد بشکه) در مقام چهارم قرار می دهد.
ایران همچنین بزرگترین ذخایر گازی اثبات شده جهان به حجم تقریبی 34 تریلیون متر مکعب ( 18 درصد کل ذخایر گازی جهان) را در خود جای داده که این کشور را بالاتر از روسیه (17 درصد) و قطر (13 درصد) قرار داده است.
منابع نفتی ایران غنی هستند و هزینه استخراج آنها نسبتا پایین است.
نفت در ایران به صورت تجاری از سال 1908 استخراج می شود و از این جهت این کشور از قدیمی ترین تولید کنندگان نفت جهان به شمار می رود.
تولید نفت ایران در سال 1974 به اوج خود یعنی روزانه بیش از 6 میلیون بشکه رسید و به رغم وقوع انقلاب، جنگ و تحریم ها این کشور همچنان تا سال 2008، روزانه 4.2 میلیون بشکه تولید داشت.
تحریم های اعمال شده از سوی آمریکا و اتحادیه اروپا تولید این کشور را از سال 2012 به این سو به 3.4 میلیون بشکه کاهش داده است.
ایران روزانه حدود 2 میلیون بشکه نفت خام و فرآورده های پالایشی خود را مصرف می کند و بدین ترتیب یک تا یک و نیم میلیون بشکه نفت برای صادرات باقی می ماند، در حالی که این رقم قبل از تحریم ها 2.5 میلیون بشکه بود.
اگر تحریم ها کاهش یابد یا برداشته شود، تولید و صادرات نفت ایران می تواند در طول یک بازه 12 ماهه، بین 600 هزار تا یک میلیون بشکه در روز افزایش یابد.
در میان مدت، تولید نفت ایران می تواند 2 یا حتی 3 میلیون بشکه در روز افزایش یابد که البته این به قیمت ها و توانایی این کشور برای جذب سرمایه گذاری و تجهیزات و شراکت با شرکت های بزرگ بین المللی بستگی خواهد داشت.
مرحله اول بازگشت ایران به بازار جهانی نفت احتمالا در سال های 2016 و 2017 اتفاق خواهد افتاد، اما افزایش بیشتر تولید و صادرات نفت این کشور بعید است قبل از سال های 2018 یا 2020 رخ دهد.
ایران دارای توان کارشناسی بالای داخلی در زمینه زمین شناسی و مهندسی نفت است، اما به شدت نیازمند دسترسی به تجهیزات و فن آوری های مدرن و همچنین سرمایه گذاری قابل توجه و مدیریت بهتر صنعت نفت و گاز است.
با توجه به اینکه برخی از چاه ها در ایران برای مدت 50 سال یا بیشتر مورد استخراج قرار گرفته اند و توان تولید آنها به شدت کاهش یافته است، برداشت نفت بیشتر از آنها نیازمند فن اوری گران قیمت و پیچیده است. به همین دلیل چندان نمی توان به ارقام مربوط به ذخایر «اثبات شده» که توسط ایران منتشر می شود اعتماد کرد.
اگر تحریم ها برداشته شود و این کشور به سرمایه خارجی و مدرن ترین تکنولوژی ها و تخصص مورد نیاز دسترسی داشته باشد، تهران می تواند در طی 2 تا 3 سال به تولید 4.5 میلیون بشکه و تا پایان دهه جاری به تولید 5 میلیون بشکه یا بیشتر برسد.
بازگشت احتمالی ایران به بازار به عنوان یک صادر کننده مهم موجب تغییر معادلات در بازار نفت خواهد شد، هم به دلیل هزینه های پایین تولید و هم به دلیل کیفیت نفت این کشور.
بر اساس آمارهای بی پی، حجم ذخایر نفتی اثبات شده ایران 160 میلیارد بشکه است که تقریبا 10 درصد کل ذخایر نفتی جهان را تشکیل می دهد و این کشور را پس از ونزوئلا (300 میلیارد بشکه)، عربستان (265 میلیارد بشکه) و کانادا (175 میلیارد بشکه) در مقام چهارم قرار می دهد.
ایران همچنین بزرگترین ذخایر گازی اثبات شده جهان به حجم تقریبی 34 تریلیون متر مکعب ( 18 درصد کل ذخایر گازی جهان) را در خود جای داده که این کشور را بالاتر از روسیه (17 درصد) و قطر (13 درصد) قرار داده است.
منابع نفتی ایران غنی هستند و هزینه استخراج آنها نسبتا پایین است.
نفت در ایران به صورت تجاری از سال 1908 استخراج می شود و از این جهت این کشور از قدیمی ترین تولید کنندگان نفت جهان به شمار می رود.
تولید نفت ایران در سال 1974 به اوج خود یعنی روزانه بیش از 6 میلیون بشکه رسید و به رغم وقوع انقلاب، جنگ و تحریم ها این کشور همچنان تا سال 2008، روزانه 4.2 میلیون بشکه تولید داشت.
تحریم های اعمال شده از سوی آمریکا و اتحادیه اروپا تولید این کشور را از سال 2012 به این سو به 3.4 میلیون بشکه کاهش داده است.
ایران روزانه حدود 2 میلیون بشکه نفت خام و فرآورده های پالایشی خود را مصرف می کند و بدین ترتیب یک تا یک و نیم میلیون بشکه نفت برای صادرات باقی می ماند، در حالی که این رقم قبل از تحریم ها 2.5 میلیون بشکه بود.
اگر تحریم ها کاهش یابد یا برداشته شود، تولید و صادرات نفت ایران می تواند در طول یک بازه 12 ماهه، بین 600 هزار تا یک میلیون بشکه در روز افزایش یابد.
در میان مدت، تولید نفت ایران می تواند 2 یا حتی 3 میلیون بشکه در روز افزایش یابد که البته این به قیمت ها و توانایی این کشور برای جذب سرمایه گذاری و تجهیزات و شراکت با شرکت های بزرگ بین المللی بستگی خواهد داشت.
مرحله اول بازگشت ایران به بازار جهانی نفت احتمالا در سال های 2016 و 2017 اتفاق خواهد افتاد، اما افزایش بیشتر تولید و صادرات نفت این کشور بعید است قبل از سال های 2018 یا 2020 رخ دهد.
ایران دارای توان کارشناسی بالای داخلی در زمینه زمین شناسی و مهندسی نفت است، اما به شدت نیازمند دسترسی به تجهیزات و فن آوری های مدرن و همچنین سرمایه گذاری قابل توجه و مدیریت بهتر صنعت نفت و گاز است.
با توجه به اینکه برخی از چاه ها در ایران برای مدت 50 سال یا بیشتر مورد استخراج قرار گرفته اند و توان تولید آنها به شدت کاهش یافته است، برداشت نفت بیشتر از آنها نیازمند فن اوری گران قیمت و پیچیده است. به همین دلیل چندان نمی توان به ارقام مربوط به ذخایر «اثبات شده» که توسط ایران منتشر می شود اعتماد کرد.
اگر تحریم ها برداشته شود و این کشور به سرمایه خارجی و مدرن ترین تکنولوژی ها و تخصص مورد نیاز دسترسی داشته باشد، تهران می تواند در طی 2 تا 3 سال به تولید 4.5 میلیون بشکه و تا پایان دهه جاری به تولید 5 میلیون بشکه یا بیشتر برسد.
